W dzisiejszych czasach, aby dziecko mogło trenować niezbędne są hale sportowe, korty tenisowe, baseny i cała sportowa infrastruktura. Najlepszy sprzęt, doświadczeni i wykwalifikowani trenerzy, masażyści, dietetycy i cały sztab ludzi do pomocy. Po latach ciężkiego treningu mały człowiek wyrasta na mistrza sportowego. W dawnych latach zainteresowanie sportem tez było duże, ale nie było takiego wsparcia dla uzdolnionej młodzieży. Najczęściej, miejscem wyrabiającym sprawność, siłę i refleks było podwórko.To ono wyznaczało dyscyplinę sportu, zawsze znalazł się jakiś lider.

Sporty zespołowe jak gra w piłkę do bramek z kubłów na śmieci, pod okiem czujnego dozorcy, gra w zośkę ? kto pamięta teraz jak się grało w zośkę ? Chyba tylko nieliczni. Gimnastyka na trzepaku, biegi przełajowe ? podczas ucieczki z ogródka sąsiadki, zawody w cymbergaja, mistrzostwa w rzucie nożem do celu ? i wiele, wiele innych dyscyplin sportowych, czasem wymyślanych na bieżąco dla zabicia czasu. Pomysłów na nowe zajęcia było tyle, ilu zawodników. Zimą sporty ograniczały się do typowo zimowych ? jazda na sankach z pobliskiej górki, jazda na butach po tzw. szlajach, rzucanie śnieżkami do celu. Właściwie, sporty podwórkowe nie miały żadnych ograniczeń, na bieżąco można było każdą dyscyplinę modyfikować.

Dzieci były chyba sprawniejsze niż teraz, bardziej wysportowane. Ponieważ telewizorów było niewiele, nie każdego było na taki luksus stać, każde dziecko miało codziennie rekreację na świeżym powietrzu. Astma i alergia prawie nie występowały. Takie właśnie warunki a nie inne wychowywały ówczesnych mistrzów sportu.